i can't help but wonder... ano kaya ang mangyayari kung naging kami?
wahahahha. wishful thinking lang naman, ano ba kayo. hayaan nyo na ako. kung bakit ba kasi ang torpe torpe ko. ni di ko nga magawang sabihin sa kanya what i'm feeling inside. di gaya ng iba dyan na kung meron mang nararamdaman ay raratsada na agad. hay nako. why is it so hard for me to do the same?
hanggang tingin na lang siguro ako. hanggang silip... hanggang imahenasyon... hanggang... oi over na 'to. baka anong sabihin ng iba dyan. wholesome po ako. kahit makita ko lang ang mga mata nyang nangbibighani habang iniisa-isa nyang hinuhubad ang suot nyang damit ok na sa akin yun. ooops. bweset na keyboard, kahit ano sinusulat. anyway, nakakatunaw kasi mga mata nya. ohhh your eyes your eyes uh uhm uh uhm... shining... (di alam ang lyrics, pasensya). at ang ngiti... bakit ba kasi ganito mga type ko? stop it! stop it!
kung naging kami siguro, buhay ang mundo ko. i'm not saying that it is dead now. i'm not even saying that it is not colorful. well, i think you could say that it would have been brighter and enjoyable. never monotonous. always fun. hmmm... baka magka anne curtis moment din ako, yes i enjoyed it and i'm sure the feeling is mutual.
teka teka, ang layo na nang narating ng utak pero zero sa reality. hay. ikaw naman tumingin sa akin o. kakapagod nang sumilip eh. kahit once lang tapos mag smile ka lang... kodak moment na. wahahahha. hintayin mo na lang ang pag-gigym ko. maaakit ka din ng mga muscles ko. wahahha. bola. at nanaginip na nga ng gising. tinuloy na talaga.
sige lang. libre lang naman mangarap. at ayaw ko din namang mang-agaw kung may nagmamay-ari na (cristine in purple, ikaw na nga). hay buhay. i-blow mo na ang candles mo at ng matigil na ang ilusyon. ay bibili pa pala ako ng cake. bye na muna.
wahahahha. wishful thinking lang naman, ano ba kayo. hayaan nyo na ako. kung bakit ba kasi ang torpe torpe ko. ni di ko nga magawang sabihin sa kanya what i'm feeling inside. di gaya ng iba dyan na kung meron mang nararamdaman ay raratsada na agad. hay nako. why is it so hard for me to do the same?
hanggang tingin na lang siguro ako. hanggang silip... hanggang imahenasyon... hanggang... oi over na 'to. baka anong sabihin ng iba dyan. wholesome po ako. kahit makita ko lang ang mga mata nyang nangbibighani habang iniisa-isa nyang hinuhubad ang suot nyang damit ok na sa akin yun. ooops. bweset na keyboard, kahit ano sinusulat. anyway, nakakatunaw kasi mga mata nya. ohhh your eyes your eyes uh uhm uh uhm... shining... (di alam ang lyrics, pasensya). at ang ngiti... bakit ba kasi ganito mga type ko? stop it! stop it!
kung naging kami siguro, buhay ang mundo ko. i'm not saying that it is dead now. i'm not even saying that it is not colorful. well, i think you could say that it would have been brighter and enjoyable. never monotonous. always fun. hmmm... baka magka anne curtis moment din ako, yes i enjoyed it and i'm sure the feeling is mutual.
teka teka, ang layo na nang narating ng utak pero zero sa reality. hay. ikaw naman tumingin sa akin o. kakapagod nang sumilip eh. kahit once lang tapos mag smile ka lang... kodak moment na. wahahahha. hintayin mo na lang ang pag-gigym ko. maaakit ka din ng mga muscles ko. wahahha. bola. at nanaginip na nga ng gising. tinuloy na talaga.
sige lang. libre lang naman mangarap. at ayaw ko din namang mang-agaw kung may nagmamay-ari na (cristine in purple, ikaw na nga). hay buhay. i-blow mo na ang candles mo at ng matigil na ang ilusyon. ay bibili pa pala ako ng cake. bye na muna.
No comments:
Post a Comment